Afgelopen maanden is het transitieteam aan de slag gegaan met de parochievernieuwing onder leiding van Xpand. Maar wie zitten er nu eigenlijk in het transitieteam? In deze Voorloper stellen twee personen uit dit team zich voor.
Angelique Deichmann
Wie ben je en waar zouden mensen binnen de geloofsgemeenschap je van kunnen kennen?
Ik ben Angelique Deichmann. Ik zou herkend kunnen worden omdat ik de afgelopen jaren wat vrijwilligerstaken gedaan heb. Zo ben ik een van de kosters in de H. Josephkerk, begeleid ik al enige jaren de kinderen tijdens de voorbereidingen op het ontvangen van het vormsel en ben ik lid van koor Padua. Daarnaast denk ik mee met het team van de gezinsdagen en help ik waar nodig bij de jongerengroep JEK time. Zowel met Pasen, Pinksteren als met Kerst heb ik meegeholpen in de voorbereiding van de pakketten die we bezorgd hebben bij de parochianen.
Welke plek hebben God en de kerk in jouw leven?
Als kind ben ik opgegroeid in een typisch katholiek gezin, dus van jongs af aan gingen wij elke week naar de kerk. Tijdens mijn studiejaren was de kerk een tijdje minder in beeld. Mijn geloof in God echter niet. Dat is er altijd geweest. Ondanks dat mijn man niet gelovig is, merkte ik dat ik ‘het naar de kerk gaan’ miste.
Ik was aanwezig bij de oprichting van koor Padua nu ruim 17 jaar geleden. Hierdoor had ik mijn verbinding met de kerk weer terug en heb die sindsdien gekoesterd.
Waarom is voor jou parochievernieuwing belangrijk?
Met een hele realistische pet op, zoals het nu gaat kan het niet meer. Vergrijzing en steeds minder mensen die zich willen of kunnen inzetten voor de gemeenschap, dat vraagt om een andere aanpak. Ik denk dat een nieuw plan en nieuwe aanpak weer kan zorgen voor enthousiasme en gemeenschapszin. Het blijft immers heel bijzonder een onderdeel te zijn van een eeuwenoude wereldkerk en daar mogen we best trots op zijn.
Waar staat deze geloofsgemeenschap volgend jaar?
Volgend jaar is een korte termijn op een lange geschiedenis, maar ik hoop dat we over een jaar allemaal enthousiast geworden zijn over de vernieuwingsplannen en dat alles bruist van de nieuwe initiatieven.
Wat is je droom voor deze geloofsgemeenschap?
Mijn droom voor deze gemeenschap is er een van verbondenheid. Met elkaar, met God en met alle mensen om ons heen. Deze verbondenheid is zeker al aanwezig maar mag in de toekomst nog beter zichtbaar en voelbaar zijn. Dat we ons welkom voelen in het huis van God en dat we samen met Hem een levendige gemeenschap mogen zijn.
Tom Koot
Wie ben je en waar zouden mensen binnen de geloofsgemeenschap je van kunnen kennen?
Mijn naam is Tom Koot, opgeleid als docent geschiedenis en Engels. Ik ben onbekend binnen deze geloofsgemeenschap omdat ik in Rosmalen woon met ons gezin met drie kinderen. Ik ben landelijk actief in de kerk vanuit Xpand, een coachings- en trainingsbureau en bij de KPC-Groep in Helvoirt waar ik train en coach in het bedrijfsleven en in Praktijkonderwijs en Voortgezet Speciaal Onderwijs.
Welke plek hebben God en de kerk in jouw leven?
Hij heeft een belangrijke plaats in het leven van ons gezin en in mijn persoonlijk leven. Zo ben ik opgegroeid en ik ben actief gebleven. Ik probeer te leven vanuit een levende relatie met Hem, met vallen en opstaan. Ik ben nog meer geïnspireerd geraakt door de wereldjongerendagen in Santiago de Compostella en als kerkbestuurder in de Sint Jan in ‘s-Hertogenbosch. Ik voel mij thuis in de kerk, ik snap niet alles maar dat is misschien ook wel niet nodig.
Waarom is voor jou parochievernieuwing belangrijk?
Parochievernieuwing is voor mij de vernieuwing van onszelf, als gelovige mensen die op zoek zijn naar de Heer, in gebrokenheid en kwetsbaarheid. Vanuit de wens om met vallen en opstaan steeds meer leerling te worden van Hem ontstaat er een vraag naar verdieping, ontmoeting met anderen, delen van geloofservaringen en je leven in Zijn handen te leggen. Dan vernieuwen wij de parochie, als we dat met elkaar doen. Dan ontstaat er een vernieuwing. Vandaag vraagt het om opnieuw te kiezen voor de toekomst, terwijl wij op de schouders staan van mensen die de kerk tot vandaag hebben gedragen. Ik geloof niet dat het verkeerd is gegaan vroeger maar dat deze tijd om een vervolgstap vraagt die past in deze tijd.
Waar staat deze geloofsgemeenschap volgend jaar?
Er zijn Alpha-cursussen, er zijn teams met mensen die zich inzetten voor geloofsverdieping, mensen worden welkom geheten in de kerk. Er zijn meer jongeren aangetrokken, mensen worden opgeleid om teams aan te sturen.
Wat is je droom voor deze geloofsgemeenschap?
Dat mensen een levende relatie krijgen met God en dat er veel momenten zijn om het geloof te verdiepen en te delen, in de kerk en in het dagelijks leven. Dat er een diepe gemeenschap ontstaat en dat we niet meer als anonieme mensen in de kerk zitten, maar als mensen die zich echt verbonden met elkaar voelen. Dat nieuwe mensen geraakt worden door het leven van Jezus. Dat we beginnen te voelen dat we geliefde mensen van Hem zijn, ieder op zijn eigen wijze.